روانشناسی بالینی تخصص روانشناسی است که مراقبت های مداوم و جامع بهداشت روانی و رفتاری را برای افراد و خانواده ها ارائه می دهد. مشورت با سازمان ها و جوامع ؛ آموزش ، آموزش و نظارت ؛ و عمل مبتنی بر تحقیق این یک تخصص در گستردگی است - که به طور گسترده شامل آسیب شناسی روانی شدید است - و با جامعیت و ادغام دانش و مهارت از طیف وسیعی از رشته ها در داخل و خارج از روانشناسی مناسب مشخص می شود. حوزه روانشناسی بالینی شامل همه سنین ، تنوع های مختلف و سیستم های متنوع است.
دانش علمی و نظری پیشرفته آلمانی به تخصص
درک آسیب شناسی روانی و ملاحظات تشخیصی / مداخله ای. مسائل مربوط به سلامت روان در طول عمر بر اساس درک جامع از آسیب شناسی روانی. ارزیابی: توانایی ادغام و ترکیب داده های آزمون شخصیت با اقدامات ارزیابی استاندارد دیگر. مشاوره: توانایی مشورت با سایر سلامت و بهداشت رفتاری متخصصان و سازمانهای مراقبت در مورد آسیب شناسی روانی شدید ، خودکشی و خشونت. پایگاه تحقیق: مشارکت با تحقیقات خاص و بررسی انتقادی علم ، دانش و روشهای مربوط به آن زمینه ها که متمایز از روانشناسی بالینی است.
پارامترهایی برای تعریف عملکرد حرفه ای در روانشناسی بالینی:
جمعیت ها
روانشناسی بالینی به عنوان یک تخصص به افراد و خانواده ها در طول عمر و از همه زمینه های قومی ، فرهنگی و اجتماعی و اقتصادی ، و همچنین گروه ها و جوامع خدمات ارائه می دهد.
مشکلات / مسائل
تخصص روانشناسی بالینی به مسائل مربوط به سلامت رفتاری و روانی افراد در طول عمر می پردازد ، از جمله:
ناسازگاری فکری ، احساسی ، روانی ، اجتماعی و رفتاری. ناتوانی و ناراحتی. مسائل مربوط به سازگاری جزئی و همچنین آسیب شناسی روانی شدید.
رویه ها
ارزیابی: مصاحبه تشخیصی ، ارزیابی رفتاری ، تجویز و تفسیر اقدامات آزمون روانی مداخله (سطوح اولیه ، ثانویه و عالی): خدمات بالینی به افراد ، خانواده ها و گروه ها مشاوره: تمرین بین حرفه ای و درون حرفه ای با سایر متخصصان و سازمان های بهداشت و رفتار رفتاری تحقیقات: مشارکت با تحقیقات خاص و بررسی انتقادی علم ، دانش و روشهای مربوط به روانشناسی بالینی.
روانشناسی کاربردی
تجزیه و تحلیل رفتار کاربردی بالینی جامعه ، مصرف کننده ، مشاوره ، انتقادی ، آموزشی ، محیطی ، ارگونومی ، قانونی ، بهداشتی ، انسانی ، صنعتی و سازمانی ، روان سنجی ، حقوقی ، پزشکی ، نظامی ، موسیقی ، بهداشت حرفه ای،
"پزشکی روانشناسی" به اینجا تغییر مسیر می دهد. برای مجله ، به پزشکی روانشناسی مراجعه کنید.
روانشناسی بالینی یکپارچه سازی علم ، نظریه و دانش بالینی به منظور درک ، پیشگیری و تسکین ناراحتی یا اختلال عملکرد روانشناختی و ارتقاء رفاه ذهنی و توسعه شخصی است. محوری در عمل ، ارزیابی روانشناختی ، فرمول بندی بالینی و روان درمانی است ، اگرچه روانشناسان بالینی همچنین در تحقیق ، آموزش ، مشاوره ، شهادت قانونی و توسعه و مدیریت برنامه مشارکت دارند.. در بسیاری از کشورها ، روانشناسی بالینی یک حرفه بهداشت روان تنظیم شده است.
این رشته عموماً در سال 1896 با افتتاح اولین کلینیک روانشناسی در دانشگاه پنسیلوانیا توسط لایتنر ویتمر آغاز شده است. در نیمه اول قرن بیستم ، روانشناسی بالینی بر ارزیابی روانشناختی متمرکز بود و توجه کمی به درمان داده شد. این امر پس از دهه 1940 هنگامی که جنگ جهانی دوم منجر به افزایش تعداد پزشکان آموزش دیده شد ، تغییر کرد. از آن زمان ، سه مدل آموزشی اصلی در ایالات متحده توسعه یافته است - Ph.D. مدل علوم بالینی (تمرکز زیادی بر تحقیقات دارد) ، دکتری. مدل علم پزشک (ادغام تحقیقات و عمل علمی) ، و Psy.D. مدل پزشک-محقق (با تمرکز بر نظریه و عمل بالینی). در انگلستان و جمهوری ایرلند ، دکترای روانشناسی بالینی بین دو مدل اخیر قرار می گیرد ، در حالی که در بیشتر سرزمین اصلی اروپا ، آموزش در سطح کارشناسی ارشد و عمدتا روان درمانی است. روانشناسان بالینی در ارائه روان درمانی متخصص هستند و به طور کلی در چهار جهت اصلی نظری - روان پویایی ، انسانی ، آموزش می بینند.