تاج یا روکش دندان
ایمپلنت دندان
در گذشته از دست دادن دندان ها آسیب بسیار زیادی به ظاهر و زیبایی و کارکرد دهان و دندان های فرد باقی می گذاشت. برای رفع این مشکل تنها استفاده از دندان های مصنوعی وجود داشت که مشکلات مخصوص به خودش را به همراه داشت. با پیشرفت علم و تکنولوژی در عرصه دندان پزشکی ایمپلنت های دندان معرفی شدند که راه کاری جدید برای جایگزینی دندان های از دست رفته یا پوسیده به حساب می آمدند.
پایگاه خبری تحلیلی مثلث آنلاین: حال در ادامه با هم به بررسی جنبه های مختلف ایمپلنت های دندان می پردازیم.
جنس و اجزای ایمپلنت دندان
در مورد جنس ایمپلنت های دندان از موارد متعددی می توان نام برد. اما مهمترین آن ها تیتانیوم است. تیتانیوم به دلیل کارایی بسیار بالا از جمله همگام سازی بسیار خوب با بدن انسان ها و مقاومت بسیار بالا در برابر خوردگی پرکاربردترین مورد در ساخت و تولید ایمپلنت دندان است. به تازگی ایمپلنت های زیرکونیوم نیز راه خود را به داخل بازار های ایمپلنت باز کرده اند اما به دلیل سابقه بسیار پایین هنوز جواب خود را به طور کامل پس نداده اند.
ایمپلنت های دندان ممکن است از اجزای متفاوتی تشکیل شوند. تعداد این اجزا بستگی به نوع و برند سازنده و مواردی از این قبیل دارد. اما به طور معمول ایمپلنت ها از سه جزء اصلی تشکیل می شوند :
1- پایه یا فیکسچر 2- رابط یا اباتمنت 3- تاج یا روکش دندان
پایه یا فیکسچر همان قسمت پایینی ایمپلنت دندان است و همانطور که از نامش پیداست به عنوان پایه و ریشه دندان جدید عمل خواهد کرد. پس باید در داخل استخوان فک محکم شود.
اباتمنت یا رابط قسمت میانی است که باز هم همانطور که از نامش پیداست رابط بین پایه و قسمت بالایی که همان دندان مصنوعی است خواهد بود و روکش دندان را بر روی خود سوار می کند.
در نهایت به سراغ روکش یا تاج دندان می رویم که همان قسمت فوقانی یا دندان مصنوعی است. روکش های دندان متناسب با دندان های طبیعی افراد تولید می شوند و همین یکی از مزیت های فوق العاده ایمپلنت های دندان است.
مراحل انجام ایمپلنت دندان
برای انجام ایمپلنت دندان در مرحله اول باید به یک مرکز ایمپلنت مجرب و مناسب رجوع کنید تا شرایط دهان و دندان هایتان توسط یک متخصص مورد بازدید قرار گیرد. پس از بررسی ها لازم و مشاهده عکس ها و رادیولوژی های دهان و دندان توسط متخصص مربوطه می توانید با صلاح او قراری برای انجام ایمپلنت و شاید نوع و سایر موارد مربوط به آن هماهنگ کنید.
پس از تنظیم تاریخ مورد نظر و مراجعه مجدد این بار عمل انجام می شود.
در ابتدا با بی حسی موضعی ناحیه تحت عمل را آماده می کنیم. سپس در صورت وجود دندان پوسیده در آن نقطه آن را خارج کرده و سپس با ایجاد برشی بر روی لثه دسترسی به استخوان فک را هموار می کنیم. پس از این دسترسی نیاز داریم حفره ای کوچک به اندازه پایه ایمپلنت یا همان فیکسچر بر روی استخوان ایجاد کنیم تا بتوانیم آن را در حد مطلوب در استخوان محکم کنیم. این کار با مته مخصوص انجام می شود. پس از ایجاد حفره مورد نظر و پیچ کردن و محکم کردن فیکسچر نیاز است که به استخوان اجازه دهیم تا با پایه ایمپلنت ارتباط برقرار کند و آن را در بر بگیرد. به این منظور بنا به تشخیص پزشک چند ماهی استراحت به فک داده می شود. در طول این مدت هم استخوان فک رشد لازم را می کند و پایه را همانند یک ریشه دندان طبیعی در بر می گیرد و هم تاج یا روکش دندان شخص بر مبنای رنگ و اندازه و حالت سایر دندان هایش در لابراتور تهیه می شود.
پس از مراجعه مجدد ادامه روند عمل ایمپلنت صورت می پذیرد. در ابتدا متخصص یا جراح از سفت شدن تا حد مطلوب پایه کاشته شده اطمینان حاصل می کند. سپس با زدن برشی بر روی لثه دسترسی را دوباره به استخوان فک و ایمپلنت هموار می کند. حال نوبت به قراردهی اباتمنت بر روی پایه است. اباتمنت و پایه همانند پیچ و مهره در هم سفت می شوند و پس از بخیه لثه سر گرد اباتمنت از لثه بیرون می ماند و موقعیت قرار تاج بر روی آن فراهم می شود. در مرحله نهایی تاج دندان بر روی اباتمنت سوار می شود و کار تمام است. حال زمان گوش دادن به توصیه های پزشک مربوطه در مورد نحوه نگهداری از ایمپلنت دندان فرا می رسد.
برای دیدن فیلم ایمپلنت دندان و فیلم مراحل ایمپلنت دندان واقعی به لینک زیر مراجعه کنید.
مزایا و معایب ایمپلنت دندان
ایمپلنت های دندان مزایای فراوانی دارند. برخی از مهم ترین این مزایا در لیست زیر اعلام می شوند :
1- ظاهر زیبا: از آنجایی که روکش های ایمپلنت متناسب با دندان های طبیعی افراد در لابراتور ها تهیه می شوند و پس از قرار گیری کاملاً طبیعی در داخل دهان جلوه می کنند ، ظاهر فرد را بسیار زیبا کرده و لبخند از دست رفته را به وی باز می گرداند.
2- طول عمر بالا : طول عمر ایمپلنت های دندان مخصوصاً ایمپلنت های تیتانیوم زبانزد همه افراد است. ایمپلنت های تیتانیوم در صورت نگهداری خوب توسط فرد استفاده کننده می تواند یک طول عمر برای شخص کارایی داشته باشد.
3- بهبود وضعیت کارکردی : وضعیت جویدن غذا و تکلم فردی که دندان از دست رفته است را بسیار بهبود می بخشد.
4- بالا رفتن اعتماد به نفس : با وجود ظاهر زیبایی که فرد می بخشد ، تعداد لبخند های فرد در طول روز بیشتر می شود و فرد با اعتماد به نفس بالاتری صحبت می کند.
مراقبت های پس از ایمپلنت دندان
مراقبت های پس از ایمپلنت دندان توسط خود جراح یا متخصص به فرد اعلام خواهد شد که در صورتی که بخواهد طول عمر ایمپلنت و حتی سایر دندان هایش را بالاتر ببرد رعایت این موارد واجب خواهد بود :
1- مسواک زدن روزانه
2- نخ دندان کشیدن روزانه
3- استفاده از دهان شویه های مخصوص
4- مراجعه جهت انجام پاکسازی های تخصصی دندان ها
قیمت ایمپلنت دندان
برای اطلاع از آخرین قیمت ایمپلنت های دندان می توانید به سایت مراجعه نمایید.
اهمیت تمرینات مقدماتی یا گرم کردن بدن و تمرینات پایانی یا سرد کردن بدن در بدنسازی و فعالیت های ورزشی سنگین
اهداف اصلی این کار افزایش دمای عمومی بدن و عضلات عمیق است تا قدرت کشانی در بافت های کلاژنی بالا رفته و امکان انعطاف پذیری بیشتری را به بدن بدهد.
تمرینات مقدماتی یا گرم کردن
از گرم کردن جهت پیشگیری از آسیب های ورزشی استفاده می شود، گرچه اطلاعات محدودی جهت اثبات این امر وجود دارد اما عقیده بر این است که گرم کردن بدن از بروز ضرب دیدگی ها و پارگی تارهای عضلانی از محل اتصال تاندونی آنها پیشگیری نموده یا از میزان این آسیب ها می کاهد:
بیش از همه، عضلات مخالف دچار پارگی می شوند. عدم توانائی این عضلات در شل شدن سریع، به اضافه قوه انقباضی عظیم عضلات موافق که به اندازه? حرکت قسمت متحرک افزوده می شوند، عضلات مخالف را در معرض ضرب دیدگی شدید و ناگهانی قرار می دهند که در نتیجه می توانند باعث پارگی خود تارهای عضلانی و نیز پارگی از محل اتصال تاندونی آنها بشود، فرآیند گرم کردن صحیح بدن می تواند از سختی و دردناک شدن عضله جلوگیری کرده و یا میزان آن را کاهش دهد.
? اهداف فیزیولوژیک گرم کردن بدن
اهداف اصلی این کار افزایش دمای عمومی بدن و عضلات عمقیق است تا قدرت کشانی در بافت های کلاژنی بالا رفته و امکان انعطاف پذیری بیشتری را به بدن بدهد. با این کار احتمال پارگی های عضلانی و پیچ خوردگی های رباطی کاهش یافته و به پیشگیری از دردهای عضلانی نیز کمک خواهد شد. هنگامی که دمای سلول ها افزایش یابد همگام با آن در فرآیندهای متابولیکی داخل سلول ها نیز ازدیاد سرعت متقابل روی خواهد داد، زیرا اینگونه فرآیندها وابسته به حرارت و دمای سلولی می باشند.
در برابر یک درجه افزایش دمای داخلی، تقریباً معادل ??% ازدیاد سرعت متابولیسم ایجاد می شود. در دماهای بالاتر آزاد شدن اکسیژن از هموگلوبین و میوگلوبین ها با سرعت و میزان بیشتری میسر شده و میزان جریان خون بالا می رود و چسبندگی عضلانی کاهش می یابد که این پدیده باعث بهبود اکسیژن رسانی در خلال فعالیت خواهد شد. سرعت انتقال تکانه های عصبی نیز افزایش می یابد. به کارگیری دستجات عضلانی قبل از به کارگیری آنها در فعالیت های قدرتی به بهبود عملکرد شخص منجر خواهد شد.
اگر در یک واحد حرکتی ابتدا بار کاری نسبتاً بالائی اعمال شده و سپس فعالیت اصلی به عضله تحمیل شود، احتمالاً انگیزش بیشتری حاصل خواهد شد که در مجموع نتیجه آن، افزایش ظرفیت فعالیت بدنی در شخص ورزشکار است.
برای اینکه فرآیند گرم کردن، بدن را به حالت آماده دربیاورد حداقل پانزده تا سی دقیقه وقت لازم است که در این مدت دمای بدن افزایش می یابد و تغییرات ذیل در فیزیولوژی بدن ایجاد می شود: افزایش دسترسی عضلات به شبکه های مویرگی به منظور آمادگی برای فعالیت بیشتر و فراهم نمودن قند خون و آدرنالین موردنیاز. مدت زمان لازم برای اینکه بدن به طور رضایت بخشی گرم شود برحسب وضعیت فرد متغیر است و با بالا رفتن سن افزایش می یابد.
فرآیند گرم کردن برحسب نوع رقابت نیز فرق می کند. به ورزشکاران توصیه می شود که در چارچوب فعالیت هائی خود را گرم کنند که شباهت به مسابقه داشته و قرار است آنها در آن رقابت نمایند. بنابراین شخصی که دونده? دو سرعت است باید مقداری به صورت آهسته بدود، چند بار استارت زده و باالأخره بعضی از نرمش های کششی و تمرینات عمومی بدن را اجراء کند.
بازیکن بینس بال ابتدا باید نرمش های عموم یبدن را انجام دهد، چند بار چوب بیس بال را در هوا حرکت داده و پرتاب های مقدماتی را اجراء نماید و در این ضمن متناوباً حرکات کششی را نیز انجام دهد. به نظر می رسد به کارگیری اصل اضافه بار و حرکات تقلیدی برای آن دسته از مسابقاتی که نیاز به هماهنگی عصبی - عضلانی دارند بسیار حائزاهمیت باشد. در روزهائی که هوا سرد است مدت زمان فرآیند گرم کردن بدن باید افزایش بیابد و هنگام انجام فعالیت ها لباس گرم پوشیده شود. حرکات کششی در مراحل گرم کردن و سرد کردن از اهمیت خاصی برخوردار است.? فرآیند گرم کردن بدن
عموماً این فرآیند به دو دسته تقسیم می شود:
?) گرم کردن عمومی یا گرم کردنی که به رشته? ورزشی ارتباط ندارد. این دسته شامل فعالیت هائی هستند که باعث گرم شدن عمومی بدن می شوند. بدون کوچکترین ارتباطی به مهارت هائی که در رشته? مربوطه لازم الاجراء است.
?) گرم کردن اختصاصی یا مرتبط با رشته ورزشی که تقلیدی است، یعنی همان مهارت ها و یا مشابه همان مهارت هائی هستند که در مسابقه باید انجام شوند (مانند: پرتاب وسیله، ضربه زدن با راکت یا چوب و مرور فنون رشته? ورزشی خاص).
گرم کردن عمومی: شیوه های این فرآیند باید شامل دویدن به صورت آهسته یا دوی راحت و تمرینات عمومی و کششی باشد. این مراحل باید بدن را برای فعالیت آماده ساخته و آن را نرم و روان کند. این فعالیت ها باید از شدت عمل کافی و مدت زمان مناسب برخوردار باشند تا دمای بافت های عمقی بدون ایجاد خستگی افزایش بیابد، هنگامی که ورزشکار عرق کرد، دمای داخلی بدن به حد مطلوب رسیده است.
طبیعت گرم شدن بدن متغیر بوده و تا حدودی به ماهیت فعالیت وابسته است. برخی از این فعالیت ها برای کلیه رشته های ورزشی مناسب بوده و باید با کنار سایر فعالیت هائی که برای رشته های ورزشی تخصصی طراحی شده اند، انجام شوند.
گرم کردن اختصاصی: پس از اتمام شیوه های عمومی گرم کردن بدن، ورزشکار باید به آن دسته از تمریناتی که مختص مسابقات با فعالیت های اوست بپردازد. افراد باید با سرعت متوسط کار را شروع کرده و سپس هنگامی که متوجه ازدیاد دمای بدن و افزایش فعالیت قلب و عروق شدند به شدت عمل خود بیافزایند. اثرات فرآیند گرم شدن بدن ممکن است تا مدت چهل و پنج دقیقه نیز ادامه یابد. ولی هر چه قدر که دوره? گرم کردن به فعالیت اصلی نزدیکتر باشد. اثرات مثبت آن بر روی فعالیت فوق بیشترین بهره را از فرآیند گرم کردن خواهد برد. نباید بین اتمام این فرآیند و شروع فعالیت اصلی بیش از پانزده دقیقه فاصله بیافتد.
تمرینات پایانی یا سرد کردن
چنین مرسوم است که ورزشکارها و سایر افرادی که درگیر تمرینات بدنی منظم می شوند، به سرد کردن بدن خود دست می زنند. به این معنی که پس از جلسات رقابت و تمرین به انجام تمرینات نرم و سبک می پردازند. حداقل دو دلیل عمده جهت این قبیل تمرینات در دست است.
?) سطح اسید لاکتیک عضله و خون، هنگام برگشت به حال اولیه فعال نسبت به برگشت به حال اولیه غیرفعال سریع تر کاهش پیدا می کنند. لذا سرد کردن بدن، سبب کاهش اسیدلاکتیک و برگشت به حال اولیه? سریع تری پس از خستگی بدنی می شود.
?) فعالیت سبک و سنگین سبب ادامه? تلمبه عضلانی حاصل از انقباضات شده لذا تجمع خون در اندام ها به ویژه پاها جلوگیری می کنند. تلمبه عضلانی یا عمل مکشی که توسط انقباض و انبساط متناوب عضلات فعال ایجاد می شوند به بازگشت وریدی کمک می کند. جلوگیری از تجمع خون نه فقط امکان کوفتگی تأخیری عضلات را کاهش می دهد، بلکه ضعف و سرگیجه را نیز کاهش می دهد.
در مورد سرد کردن بدن در حال حاضر مراحل ویژه یا فعالیت هائی در دسترس نیست، هر چند می توان توصیه نمود که فعالیت های اصلی باید بلافاصله پس از جلسات تمرین یا مسابقه دنبال شوند، به عنوان مثال می توان پس از دوهای سنگین و شدید به انجام دوی سبک یا راه رفتن و پس از یک مسابقه فشرده? بسکتبال، به اجراء شوت آزاد یا شوت از نقاط مختلف زمین پرداخت. پس از این، به انجام پاره ای از نرمش ها و سپس تمرینات کششی اقدام نمود. فعالیت اصلی و تمرینات کششی می بایست به عنوان مهمترین مراحل سرد کردن بدن مورد توجه قرار گیرند.